Özet: Hipertansiyona bağlı renal hasarın bir göstergesi olan mikroalbüminüri, aynı Damanda sol ventrikül hipertofisi, retinopati ve gece kan basıncı düzeylerinin düşmesinde azalma (non-dipper) gibi, diğer hedef organ hasarı bulguları ile güçlü ilişkilidir. Bu nedenle mikroalbüminüri, hipertansiyonda yaygın endotelyal hasarın bir göstergesi olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmada tedavi edilmemiş, esansiyel hipertansif hasta grubunda mikroalbüminüri sıklığını değerlendirmek ve mikroalbüminürinin ayaktan kan basıncı monitörizasyonu ve diğer hedef organ hasarı parametreleri ile ilişkisini göstermek amaçlandı. 28'i erkek, 39'u kadın yaş ortalaması 49,5+9,5 yıl olan yeni tanı 67 hipertansif hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların sigara alışkanlığı, ailede hipertansiyon öyküsü, boy ve kiloları belirlendi. Tüm hastalarda hemoglobin, glukoz, kreatinin, ürik asit, sodyum, potasyum, kalsiyum, fosfor, lipit parametreleri, fibrinojen, CRP, homosistein, kreatinin klirensi, idrarla günlük sodyum ve albümin atılımı ölçüldü. Beraberinde fundus muayenesi, ekokardiyografi ve ayaktan kan basıncı monitörizasyonu ile tüm hastalar değerlendirildi. İdrarla albümin atılımına göre hastalar mikroalbüminürisi olan (39 hasta) ve mikroalbüminürisi olmayan (28 hasta) olarak iki gruba ayrıldı. Ailede hipertansiyon sıklığı, mikroalbüminürik grupta normoalbüminürik gruba göre daha fazla bulundu (%59 ve %32, P.0,03). İki grup arasında klinik kan basıncı, yaş cinsiyet, vücut kitle indeksi sigara alışkanlığı arasında anlamlı fark bulunmadı. Mikroalbüminürik grupta normoalbüminürik gruba göre, LDL kolesterol (166,3±73,4 ve 127,1 ±36,2 mg/dl, P.0,01), serum fibrinojen ( 3,06+0,5 ve 2,7±0,5 gr/dl, p.0,01), idrarla atılan sodyum miktarı (154,4+52,7 ve 129,07+40,6 mEq/L, P.0,04), SVKİ'i 147,06±32,9 ve 125,2±31,4 gr/m2, p.0,01) ve retinopati sıklığı (%61 ve %28, p.0,001) istatiksel olarak anlamlı yüksek bulundu. Mikroalbüminürik grupta normoalbüminürik gruba göre, AKBM'nı ile belirlenen 24 saatlik sistolik (155,1+9,5 ve 149,3+7,1 mmHg, p.0,02)), diyastolik (95,9±8,8 ve 82,716,3 mmHg, P.0,03), ortalama kan basıncı (111,6+7,7 ve 104,9+5,5 mmHg, p.0,03), gece sistolik (137,7±9,5 ve 132,6±7,3 mmHg, P.0,02), gece diyastolik kan basıncı ( 81,4+10,5 ve 76,7+6,4mmHg, P.0,04), sistolik kan basıncı yükü (%54,9+18,1 ve %41,7+9,9, p.0,001) ve diyastolik kan basıncı yükü (%36,3±16,1 ve %24,6±9,3, P.0,001)daha yüksek bulundu. Mikroabüminürik grupta non-dipper sıklığı normoalbüminüriklerden daha fazla bulundu ( %46 ve %21, p.0,03). Hastalarda mikroalbüminüri, retinopati ve sol ventrikül hipertrofısi şeklinde belirlenen her üç hedef organ hasarı birlikteliği çalışma grubunda % 47 bulundu. Non-dipper olan hastalarda mikroalbüminüri, retinopati ve sol ventrikül hipertrofi birlikteliğinin dağılımı dipper hastalarda fazlaydı ( %71,4 ve %30, P.0,04). Bu çalışma mikroalbüminürisi olan esansiyel hipertansif hastalarda, hipertansiyon aile öyküsü, LDL kolesterol, fibrinojen, idrarla tuz atılımı, sol ventrikül hipertrofısi, retinopati, kan basmcındaki gündüz gece arasındaki diürnal varyasyon bozukluğunun sıklığının, daha fazla olduğunu göstermiş olup, mikroalbüminürinin nonmetabolik kardiyovasküler risk faktörleriyle ilişkili olduğunu desteklemektedir. Sonuç olarak tedavi görmeyen hipertansif hasta popülasyonunda, mikroalbüminüri oldukça önemli bir hedef organ hasarı belirleyicisidir ve bu nedenle bu grup hastalarda da kardiyovasküler ve diğer hedef organ hasarının belirlenmesinde araştırılması gereken bir parametredir. Aynı zamanda mikroalbüminürisi olan hipertansif hastalarda AKBM'nı klinik kan basıncı ölçümlerine göre hedef organ hasarını göstermede daha duyarlı bir yöntemdir.