Özet: Hastane kaynaklı infeksiyonlar, yoğun bakım ünitesindeki (YBÜ) hastaların %30'unda görülen, mortalite ve morbiditeyi önemli oranda etkileyen infeksiyonlardır. İzole edilen mikroorganizmaların artan antibiyotik direnç problemleri göz önüne alındığında mortalite oranının yükselmesi kaçınılmazdır. Bu nedenle nozokomiyal bakteriyeminin erken tanısı ve etkin tedavisi prognoz açısından çok önemlidir. Mikroorganizmalarda görülen direnç oranının artmasıyla çeşitli tedavi protokolleri geliştirilmeye çalışılmaktadır. Glisilsiklinler, minosiklin ve demetil deoksitetrasikline dimetil glisilamin eklenmesi ile oluşan yeni bir tetrasiklin grubudur. Tigesiklin, bu grubun kullanıma giren ilk üyesidir ve geniş spektrumu ile umut vaat etmektedir. Bu çalışmada tigesiklinin yoğun bakımda yatan hastalarda bakteriyemi etkeni olarak izole edilen dirençli gram negatif mikroorganizmalara karşı etkinliğinin in vitro olarak araştırılması planlanmıştır. Farklı YBÜ'de, farklı tarihlerde yatan hastalardan izole edilen 46 genişlemiş spektrumlu beta laktamaz (GSBL) salgılayan E.coli, 32 GSBL salgılayan K.pneumoniae ve 40 çok antibiyotiğe dirençli A.baumannii suşu çalışmaya alınmıştır. Çalışmaya alınan bakterilerin %36.4'ü primer bakteriyemi etkenidir. Çalışmamızda, GSBL pozitif E.coli suşları için MİK 50 ve MİK 90 değerleri sırasıyla < 0.5 ug/ml ve < 1 ug/ml, GSBL pozitif K.pneumoniae suşları için ise sırasıyla < 1 ug/ml ve < 1.5 ug/ml olarak saptanmıştır. A.baumannii suşları için ise MİK 50 değeri < 1.5 ug/ml, MİK 90 değeri 2 ug/ml olarak belirlenmiştir. Sekonder bakteriyemi etkeni olan dirençli gram negatif suşlarla gelişen infeksiyonların tedavisinde tigesiklinin etkin olduğunun gösterilmesi, bu antibiyotiğin kan dolaşım infeksiyonlarında da kullanılabileceğini düşündürmüştür.

Abstract: Nosocomial infections that are seen in 30% of patients in intensive care units (ICUs) considerably affect the mortality and morbidity rates. In view of increasing antibiotic resistance rates of isolated microorganisms the increase of mortality rate is inevitable. Therefore, early diagnosis and effective treatment of nosocomial bacteremia are important. With the increase of microbial resistance rates, various treatment protocols are being developed. Glycylcyclines are a new tetracycline group obtained by adding dimetil glycilamine to minocycline and demetil deoxytetracycline. Tigecycline is the first member of this group that is in use, and it is promising with its broad spectrum. In this study, we aimed to investigate the in vitro activity of tigecycline against resistant gram-negative organisms isolated as the cause of bacteremia in patients of intensive care units. We included 46 extended-spectrum beta-lactamase (ESBL) producing E. coli, 32 ESBL producing K. pneumoniae and 40 multidrug-resistant A. baumannii isolates that were isolated from patients of various ICUs at different times. Of the studied bacteria, 36.4% were the cause of primary bacteremia. The MIC 50 and MIC 90 values for the ESBL-positive E. coli were < 0.5 ug/ml and < 1 ug/ml, respectively, whereas they were <1 ug/ml and <1.5 ug/ml for ESBL-positive K. pneumoniae. For the A. baumannii isolates the MIC 90 value was < 1.5 ug/ml, and the MIC 90 value was 2 ug/ml. The demonstrated high activity of tigecycline in the treatment of secondary bacteremia caused by resistant gram negative isolates may suggest the potential use of this antibiotic also in bloodstream infections.