Özet: Amaç: Perkütan vasküler girişimler sonrasında oluşturulan programlı endotel hasarı nedeniyle gelişen inflamasyonun, işlem sonrası yeni kardiyovasküler olay ve restenoz üzerine olumsuz etkisi olduğu bilinmektedir. Çalışmada statinlerin inflamasyon parametrelerinden biri olan CRP düzeyinin, perkütan vasküler girişimler sonucu yükselişi üzerine etkisi ve bu etkinin kullanılan statin dozu ile olan ilişkisinin araştırılması amaçlandı. Hastalar ve Metod: Çalışmanın retrospektif bacağında Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji Anabilim Dalı'nda perkütan koroner girişim uygulanmış statin kullanmayan (Grup l) ve kullanan (Grup 2) toplam 100 hastanın kayıtları incelendi. İki gruba da 50'şer hasta dahil edildi. Grup l ve Grup 2 'deki hastaların demografik özellikleri, koroner arter hastalığı risk faktörleri ve işlem öncesi rutin biyokimya değerleri kaydedildi. İşlem öncesi, altıncı, yirmidördüncü ve otuzaltıncı saatte CRP ve CRP ile eş zamanlı olarak CKMB ve Troponin I değerleri çalışıldı. Çalışmanın prospektif bacağına (halen devam etmektedir) toplam 38 hasta dahil edildi. Hastalar statin verilmeyenler (Grup A), 10 mg pravastatin (Grup B) ve 40 mg pravastatin alanlar (Grup C) şeklinde üç gruba ayrıldılar. Statin kullanacak B ve C grubuna alman hastalara statinleri perkütan koroner girişimden yaklaşık on gün önce başlandı. Grup A'da 11 hasta, Grup B'de 13 ve Grup C'de 14 hasta bulunuyordu. Üç grup hastanın demografik özellikleri, koroner arter hastalığı risk faktörleri, rutin biyokimya değerleri kaydedildi. CRP, CKMB ve Troponin I retrospektif bacakta çalışılan saatlerde çalışıldı. Bulgular: Grup l ve Grup 2'deki hastalarda perkütan koroner girişim sonrası CRP, CKMB ve Troponin I değerlerinde anlamlı artış izlendi (p<0,05). Grup 2'deki CRP ve CKMB değerlerinin, istatistiksel anlamlılık göstermemekle birlikte Grup l 'e göre daha düşük olduğu izlendi (p>0,05). Troponin I değerlerinin iki grupta da yaklaşık aynı seviyede seyrettiği izlendi. Grup l ve Grup 2'deki hastalar diyabetes mellitusu olan ve olmayanlar şeklinde alt gruplara ayrıldılar. Alt grup analizlerinde de gruplar arasında CRP, CKMB ve Troponin I değerleri yönünden anlamlı farklılık saptanmadı. Çalışmanın prospektif kolunda Grup A, Grup B ve Grup C arasında işlem sonrası CRP, CKMB ve Troponin I değerlerinde anlamlı farklılık izlenmezken üç grupta da CRP, CKMB değerlerinde anlamlı artış izlendi (p<0,05). Troponin I değerindeki artış anlamlı bulunmadı (p>0,05). Sonuç: Çalışmadan şu sonuçlar çıkarılabilir.